مقایسه ی اثربخشی کرایوتراپی همراه با کانتاریدین موضعی و کرایوتراپی همراه با دارونما در درمان زگیل معمولی کارآزمایی بالینی تصادفی دارای گروه شاهد

مقدمه و هدف: زگیل، بیماری ویروسی شایع بافت های اپی تلیال، توسط ویروس پاپیلومای انسانی (human papilloma virus [hpv]) ایجاد می شود. برای افزایش اثربخشی و کاهش عوارض درمان، روش های مختلف درمان را با هم استفاده می کنند که یکی از آن ها استفاده از کرایوتراپی به همراه کانتاریدین است. نظر به این که کانتاریدین درد و اسکار کمتری برجای می گذارد، بر آن شدیم تا در قالب یک کارآزمایی بالینی بین این روش درمانی و کرایوتراپی به همراه دارونما، ازنظر تعداد جلسات درمان و میزان عوارض مقایسه ای انجام دهیم. روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی دوسو کور، 110 بیمار مبتلا به زگیل معمولی، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. محلول کانتاریدین 7/0% (canthacur) به عنوان دارو و محلول flexible collodion به عنوان دارونما در دو ظرف مشابه بعد از انجام کرایوتراپی به صورت موضعی به کار برده شدند. سپس بیماران ازنظر میزان بهبودی، تعداد جلسات درمان، فراوانی عوارض و عود ضایعات، پی گیری شدند. یافته ها: میزان بهبودی در هر دو گروه 100% بود. در گروه کانتاریدین، میانگین تعداد جلسات درمان، 4/3 و در گروه شاهد 7/4 بود (001/0>p). بروز عارضه ی هیپرپیگمانتاسیون در گروه مطالعه بیشتر از گروه شاهد بود (1/29% در برابر 9/10% و 017/0=p). بروز عارضه ی اسکار آتروفیک در گروه مورد مطالعه کمتر از گروه شاهد بود (1/9% در برابر 1/29%). در مورد سایر عوارض و میزان عود پس از درمان، تفاوت معناداری در دو گروه یافت نشد. نتیجه گیری: استفاده ی هم زمان از کانتاریدین و کرایوتراپی در کاهش تعداد جلسات درمان و عوارضی مثل اسکار آتروفیک مؤثر است ولی باعث افزایش عارضه ی هیپرپیگمانتاسیون می شود. هم چنین در بروز عوارض دیگر و کاهش میزان عود بیماری بی تأثیر است.